من در اینسوی جهان نگران افعانستان هستم و بی هیچ دستمزدی تلاش میکنم با دقتِ تمام اطلاعرسانی کنم.
هر خبر و رویداد را باربار راستیآزمایی میکنم تا شکار شایعات طالبان و جنگ روانی نشوم. گروهی از جنگجویان طالبان صبح امروز به روستای توخته حمله کردند و پس از سه ساعت درگیری، با تلفات سنگین عقب رانده شدند.
از منابع در امنیت ملی، پولیس ملی، خیزش مردمی و یک باشنده محل اوضاع را پرسیدم و سپس در مورد آن نوشتم.
میبینم که یک تعداد صفحات پر مخاطب، با نشر ویدئوهایی از درگیریهای سنگین در ولایات جنوب، آنرا به نام حمله به توخته نشر میکنند و مینویسند که طالبان به سمت مزارشریف پیشروی کردند.
یک خبرگزاری دیگر تیتر زده است که جنگ به دروازههای ورودی مزارشریف رسید. دیگری در مسنجر پیام میدهد که استاد عطامحمد نور با طالبان تفاهم کرده است که شهر را بدون درگیری تسلیم کند.
اینها را که میبینم از خودم میپرسم که آن مردمان شجاع و دلیر مزار را چه شده؟ چرا همه به بازوان جنگ تبلیغاتی طالبان بدل شده اند؟
طالب نه اژدهای هفتسر است نه زامبیهای آدمخوار. گروهی از انسانهای روانی و عقدهای استند که از بدن شان مانند بقیه خون میریزد.
مزار مجهزترین شهر از لحاظ امکانات دفاعی است. مردمان آن از طالب بیزار استند و از لحاظ جغرافیایی نیز به آسانی تسخیر نمیشود.
به هرچیزی که در فیسبوک و انترنت میخوانید و میبینید اعتماد نکنید. بجای مصرف زمان و انرژی تان به نفع جنگ روانی طالبان، برای تقویت صفوف مبارزان تلاش کنید.
0 Comments