پس از یکماه، قرنتین در شماری از شهرها از جمله مزارشریف شکست. شکستن قرنتین، اقدام به جا و موثر در جهت جلوگیری از قحطی و
مرگ در گرسنگی است. بیمعناترین کار در افغانستان وضع قیودات و اعلام قرنتین برای
جلوگیری از مصاب شدن به کرونا است.
بسیاری از دانشمندان و مسئولان کشورها به این نتیجه رسیده
اند که گریزی از مصاب شدن به کرونا نیست و این ویروس به این زودیها نیز یخن بشریت
را رها نمیکند. تولید انبوه واکسن هم مشخص نیست چند ماه یا سال دیگر را در بر میگیرد.
فکر میکنم بهتر است که به زندگی با کرونا عادت کنیم و خود
مان را بیشتر از این در خانه زندانی نسازیم.
قرنتین طولانیمدت اگر امکان هم داشته باشد فقط برای پولدارهاست.
آنهایی که همه احتیاجات شان را آنلاین سفارش میدهند و یا کارگرانی دارند که همه
نیازهای شان را در لحظه برآورده میکنند.
تجربه کردیم که در هیچ یک از شهرهای افغانستان، قرنتین رعایت
نشد. نماز جمعه برپا ماند، بازارها پر از مردم بودند و جادهها همچنان پر از
وسائط. در برگزاری جلسات سیاسی، دینی و مردمی
هم چندان تغییری مشاهده نشد.
تحقیق و آزمایش وزارت صحت نیز نشان داد که از ۵۰۰ تن دستکم
۲۶۰ در کابل به کرونا مبتلا شده اند. این یعنی از جمعیت شش میلیونی کابل، دستکم دو میلیون انسان به کرونا مبتلا شده اند.
از سوی دیگر قرنتین و وضع قیودات، به گسترش فقر و بیکاری
دامن زد و دست پولیس را برای اخاذی از کسبهکاران باز گذاشت.
بهتر است قرنتین به صورت کامل پایان یابد و به جای آن حکومت
مردم را به رعایت نکات بهداشتی تشویق کند.
پولی
که برای تطبیق قرنتین مصرف میشود، در زمینه بهبود وضع شفاخانهها و ارزان ساختن
مواد بهداشتی هزینه شود.
ذهن شمار زیادی از مردم در افغانستان، گرفتار توهم و شایعه
و دروغ است.
لغو قرنتین و برداشتن قیودات، به این شایعات نیز پایان میدهد.
0 Comments