قامت فاجعه بسیار جوان است هنوز

 مختار وفایی

                                 (روایتی از سلاخی مردم در کوه و کمر میرزاولنگ)

با شاهدان فاجعه میرزاولنگ صحبت کردم. آنچه اتفاق افتاده مصداق عینی جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی تمام‌عیار یک گروه قومی است. کشته‌ها، زخمی‌ها و اسیرها همه از قوم هزاره استند. مردم میرزاولنگ طی سال‌های اخیر بارها علیه تهاجم گروه های تروریستی مقابله کرده و به آنان اجازه ورود به این منطقه را نداده بودند. در حالی که روستاهای اطراف میرزاولنگ سال‌هاست در کنترول طالبان و سایر گروه‌های متحجر است، میرزاولنگ اما با مقاومت مردمی از جنایت طالبان در امان مانده بود.

روستای میرزاولنگ در ولسوالی صیاد ولایت سرپل

پس از آنکه نیروهای مردمی بیشتر از یک‌شبانه‌روز علیه تهاجم سنگین تروریست‌ها مقاومت کردند، نیمه‌های شب شنبه پوسته‌های دفاعی میرزاولنگ سقوط کرده و بخشی از مردم بسوی مرکز ولایت سرپل  فرار کردند.  شخصی بنام غضنفر که در گذشته عضو گروه طالبان و فعلاً خود را منسوب به داعش می داند، مسیر فرار مردم را در "دره پایین" میرزاولنگ مسدود می‌کند.

افراد مسلح غضنفر، مردان، زنان، کودکان و کهن‌سالانی در حال فرار را دستگیر کرده و به وحشیانه‌ترین شکل ممکن به قتل می‌رسانند. عده‌یی را سر بریده اند، عده‌یی را سلاخی کرده و تعدادی را هم پس از به رگباربستن از کوه و کمر به دره‌ها انداخته اند. غضنفر داعشی پس از قصابی عده‌یی از مردم، آنانی را که در جریان روز برای تحویل گرفتن جنازه‌های شان آمده بودند نیز به رگبار بسته است.

یکی از شاهدان رویداد گفت: یک خانم که شب هنگام توانسته بود با جمعی از مردم فرار کند، در منطقه دره‌پایین توسط افراد غضنفر کشته شده بود. صبح روز شنبه شوهرش به همان محل آمده و می‌خواست جنازه خانمش را ببرد. پس از جستجو، جسد خانم خود را شناسایی کرده و می‌خواست انتقال دهد که تروریست‌های غضنفر در کنار جسد خانم‌اش او را هم به رگبار بستند. این شاهد می‌گوید که در جریان روز، شماری از متنفذین منطقه نیز که فرار نکرده بودند، به دره پایین آمده و می‌خواستند اجساد مردم را انتقال دهند که به دستور غضنفر تیرباران شده اند.

شاهدان رویداد می‌گویند که شماری از زنان در جریان فرار کودکان شان شیرخوارشان را جاگذاشته و برخی از مردان مادران و پدران کهن‌سال شان را. تروریست‌ها چندین تکیه‌خانه را تخریب کرده و «عَلم» که نمادی از عزاداری پیروان مذهب شیعه است را به آتش کشیده اند.

تروریست‌های که دست به کشتار مردم میرزاولنگ زده اند، همه از مردمان بومی سرپل اند  و شناخت دقیق از مردم و منطقه دارند. در گذشته بارها مبلغین این گروه‌ها، علیه پیروان مذهب شیعه تبلیغ کرده و قتل آنان را روا دانسته بودند. ملا عطاءالله،  غضنفر، ملانادر، داملا سیدمحمد و قمندان احد که فرماندهی این جنگ خانمانسوز را به عهده داشتند، هم به دلیل عقده‌ی که در سال های اخیر علیه مردم میرزاولنگ داشتند و هم به دلیل نفرت مذهبی شان علیه پیروان تشیع، دست به کشتار و سلاخی مردم زده اند.

نکته‌ی که شدت نفرت این تروریست‌ها علیه مردم میرزاولنگ را برملا می‌کند این است که غضنفر وابسته به داعش است و بارها با فرماندهان طالبان درگیری و تنش داشته است، اما در کشتار بی‌رحمانه شیعه‌ها در میرزاولنگ با هم متحد عمل کرده اند.  غضنفر در سال 2014، حسین نظری نامزد جوان شورای ولایتی سرپل را نیز همراه با 12تن از همراهانش در منطقه شیرم‌های سرپل ربوده و به وحشیانه‌ترین شکل ممکن به قتل رسانیده بود.

تاکنون که بیشتر از 48ساعت از فاجعه می‌گذرد، نه جنازه‌ها به مردم تحویل داده شده و نه نیروی نظامی برای نجات اسیران به منطقه اعزام شده است.

بیشتر از 60 کشته، 150 خانواده اسیر و بیشتر از 50تن که توسط افراد وابسته به داعش ربوده و به مکان نامعلومی انتقال داده شده اند آخرین آمار از فاجعه میرزاولنگ است. مسوولان محلی سرپل می‌گویند که تروریست‌ها به دلیل رفتار وحشیانه با مردم و اجساد کشته شده‌ها، اجازه نداده اند که اجساد بطرف مرکز سرپل انتقال داده شود. اجساد هنوز در دره‌ها و کوچه‌های میرزاولنگ موجود است و بخشی از آنرا طالبان زیر خاک کرده اند. تروریست‌ها هراس دارند تا با ابعاد پوشیده‌ی جنایت شان رسانه‌یی نشود.

بماند این‌که هدف گسترش جنگ در شمال چی است و عواقب آن چه فجایع دیگری را برای مردم رقم خواهد زد، وحشتناک‌ترین بخش ماجرا در حمله و سلاخی مردم میرزاولنگ این است که نهادهای امنیتی با وجودی که در جریان همه ابعاد این ماجرا قرار داشتند بصورت عمدی هیچ تحرکی برای مهار آن نکردند.

ظاهروحدت والی سرپل و محمد محقق معاون ریاست اجراییه از مقامات دولتی اند که  به گفته خودشان پس از آغاز حملات تروریست‌ها به میرزاولنگ، بارها با سران نهادهای امنیتی به تماس شده و خواهان نجات مردم از این معرکه شدند. هشدارهای لازم در مورد فجایع احتمالی در میرزاولنگ را من و برخی از همکاران رسانه‌یی ام نیز از همان نخستین لحظاتی که حملات گسترده طالبان آغاز شده بود منتشر کردیم. اما ضمن این‌که هشدارها جدی گرفته نشد، تا پس از قتل و سلاخی مردم در کوه و کمر میرزاولنگ هیچ پیام و تماسی در این مورد  جدی گرفته نشد.

والی سرپل در آخرین پیامی که در مورد فاجعه میرزاولنگ منتشر کرده چنین نوشته است:

"های سران حکومت مرکزی! های جامعه ملل! های مردم دنیا! های مدعیان مبارزه باتروریزم که درافغانستان حضوردارید و های حامیان حقوق بشر و انسانیت! داعشیان وطالبان بدنام وسفاک حدود بیشتر از150 خانواده بی دفاع را در روستای میرزا ولنگ سرپل در اسارت گرفتند. بدون کدام هراس و ترحم به کشتار ادامه می‌دهند. نگذارید میرزاولنگ قتلگاه انسان‌های بی دفاع ملکی و زنان و اطفال درقرن21 ثبت تاریخ شود وشما هم از اثر بی توجهی شریک این ننگ تاریخی قلم داد شوید."

فریاد والی سرپل نشان می‌دهد که قامت فاجعه هنوز جوان است و اگر اقدامی برای رهایی خانواده‎های که به اسارت رفته و آنانی که ربوده شده اند صورت نگیرد، خون شمار زیادی از بی‌گناهان دیگر خواهند ریخت. خونی که سال‌هاست می‌ریزد و دامن هیچ یک از جانیان نشسته در تخت و بخت قدرت را نگرفته است.