گفتگو از مختار وفایی
حملهی طالبان مسلح به جان ملاله یوسفزی دانش آموز 14 ساله و فعال حقوق بشر در «سوات» پاکستان واکنشهای تند ملل جهان را به دنبال داشت. در افغانستان نیز این حمله به اشکال مختلف تقبیح شد، در این میان وزارت معارف افغانستان در سراسر کشور فرمان صادر کرد که باید تمام مکاتب برای سلامتی ملاله دست به دعا شوند و رییس جمهور کرزی نیز به رهبران سیاسی پاکستان نامه نوشت وضمن همدردی، از آنان خواست تا با افراطیت مبارزه نمایند!
در گفت و گویی ویژه ای با احمدسعیدی، تحلیلگر مسایل سیاسی افغانستان،به این مساله پرداخته ایم:
س: با فرستادن نامهی آقای کرزی که در آن از رهبران سیاسی و مذهبی پاکستان خواسته است با افراطیت مبارزه کند، چقدر موافق هستید و بنظرتان رهبران پاکستانی چقدر روی نامهی آقای کرزی حساب میکنند؟
احمد سعیدی: بدون شک حمله به جان ملاله یوسفزی را هر انسان با وجدان محکوم می کند، اما نه به آن سطحی که آقای حامد کرزی و فاورق وردک عمل کردند. روزانه صدها جوان، پیر، محصل و دانش آموز در سراسر کشور توسط خونپارهها و انتحاریهای فرستاده شده از پاکستان به خاک و خون میافتند؛ اما آقای کرزی و اطرافیانش خم به ابرو نمیآورند. به یاد دارم که چندسال قبل در باغ حضور، انتحاری چندتن از اعضای شورای ملی را به شهادت رساند و صدها دانش آموز دختر نیز در این حمله شهید شدند، پدران اطفال شهید شده گوشتها و لباسهای فرزندانشان را از شاخههای درخت جمع می کردند....اما وزیر معارف و آقای کرزی خم به ابرو نیاوردند.
نامهی که آقای کرزی به رهبران سیاسی و مذهبی پاکستان فرستاده، توهین به ملت و خون شهدای راه آزادی و استقلال افغانستان است و کرزی با فرستادن این نامه خون جوانان و هموطنانی ما را که قربانی افراطیت و انتحاریهای فرستاده شده از پاکستان شدهاند لگدمال کرده است.
س: به نظرتان عملکرد رییس جمهور کرزی و فاروق وردک وزیر معارف در برابر پاکستان از چه ناشی می شود و چرا رییس جمهور کرزی همواره به حمایت از پاکستان متهم میشود؟
احمد سعیدی: وزیر معارف و آقای کرزی با این عملکردشان نشان دادند که مردم پاکستان نسبت به ملت خودشان ارزش بیشتر دارد و کرزی با فرستادن نامه و فاروق وردک با مراسم دعاخوانی خواستند دوستی و نوع وابستگیشان را به پاکستان نشان دهند.
س: عمران خان رهبر حزب انصاف پاکستان و یکی از کریکت بازان مشهور آن کشور، عملیات علیه نیروهای خارجی در افغانستان را جهاد خوانده است؛ در همین حال آقای کرزی به وی نامه فرستاده و از وی خواسته تا با افراطیت مبارزه کند؛ این فتوای آقای عمران خان ناشی از ناآگاهی وی است یا واقعاً دیدگاهش در برابر افغانستان همین است؟
احمد سعیدی: شما میدانید که عمران خان یک کریکت باز است و مکتب را تا صنف نه خوانده است؛ مادرکلانش یهودی است و خانمش انگلیس. خودش از احکام دینی هیچ چیز نمیداند و چندسال قبل عضویت آی اس ای را گرفت که یکی از اعضای ارشد سازمان استخباراتی پاکستان است؛ هرچیزی را که آی اس آی امر کند وی میگوید و هیچ اختیاری خودش ندارد.
نه تنها عمران خان در برابر افغانستان فتوای جنایتکارانه را صادر کرده است بلکه مولانا فضل الرحمن و قاضی حسین احمد نیز بارها این فتوای جنایت را صادر کردهاند. کرزی به آنان نیز نامه فرستاده و به ملت و شهدای این سرزمین توهین نموده است.
س: آقای کرزی طی هفتههای اخیر، خواهان امضای پیمان استراتیژیک با پاکستان شد و در عین حال در سازمان ملل از پاکستان گلایه کرد به خاطر راکت پرانی هایش؛ همچنان تنشهای سیاسی موجود بین این حکومت و فرستادن نامهی کنونی کرزی به رهبران سیاسی پاکستان؛ این همه سیاستهای رنگارنگ بیانگر چه نوع موضع گیری رییس جمهور افغانستان در برابر پاکستان را نشان میدهد؟
احمد سعیدی: آقای کرزی در سازمان ملل فقط یک مقاله خوانده است و این مقاله را هیچ کسی جدی نگرفته است؛ وی تاهنوز به طور رسمی از پاکستان در سازمان ملل شکایت نکرده که مشکل افغانستان را سازمان ملل جدی بگیرد.
همچنان هدف از پیمان استراتیژیک با پاکستان این است که آقای کرزی می خواهد پاکستان بدون مشورهی مردم افغانستان خط دیورند را به رسمیت بشناسد. یکی از مادههای که در پیمانهای استراتیژیک روی آن تاکید میشود؛ حفظ استقلال، تمامیت ارضی و عدم مداخله در امور داخلی هر دو کشور میباشد؛ کرزی به خاطر امضای این پیمان فقط به خط دیورند چشم دوخته است.
س: جناب سعیدی! در همین حال چند روز قبل مصاحبهی که با آقای محمد صادق سفیر پاکستان در افغانستان داشتیم، وی در مورد این پیمان گفت که پاکستان هیچ نیازی به امضای پیمان استراتیژیک ندارد و این آقای کرزی است که در بیانیههایش ادعای امضای پیمان استراتیژیک را دارد. وقتی یک دیپلمات ارشد پاکستان این نظر را داشته باشد؛ چرا آقای کرزی با خودش این ادعا را دارد؟
احمد سعیدی: همه میدانیم که آقای کرزی از خود اختیار ندارد و همچنان میدانید که انگلیسها پدرکلان پاکستان است و پاکستان همواره میراث خور انگلیس بوده است. معضلهی خط دیورند نیز یکی زخمهای خونینی است که انگلیسیها پس از خروج شان به جا ماندند و حالا میخواهند اهداف شان را توسط آقای کرزی عملی کنند.
اینکه پاکستان به امضای پیمان استراتژیک نیاز دارد یا ندارد، مربوط خودشان می شود؛ اما من باور دارم که آقای کرزی از سیاست هیچ چیزی نمیداند.
س: جناب سعیدی! راهکار و پیشنهاد شما برای حکومت افغانستان چیست که حکومت در چنین مقطع زمانی در برابر پاکستان چه موضع گیری داشته باشد تا از دامهای که در آن افتاده نجات یابد؟
احمد سعیدی: من فکر میکنم که راهکار حکومت افغانستان و شورای صلح که میخواهند با التماس با پاکستان به تفاهم برسند، نه منطقی است و نه هدفمندانه، این ها فقط می خواهند روز گذرانی کنند.
افغانستان باید با اسناد، تصویر، فلم و صدا جنایتهای پاکستان را ثبت نموده و با شکایت نامهی رسمی به شورای امنیت سازمان ملل بفرستد و از کشورهای که تاهنوز با آنها پیمان استراتیژیک امضا کرده است کمک بخواهد و پاکستان را از هر راه ممکن تحت فشار قرار دهد تا از جنایت علیه افغانستان دست بکشد. به نظر من هرکسی که میخواهد از راه پابوسی و التماس با پاکستان به تفاهم برسد به منافع ملی افغانستان خیانت میکند.
در گفت و گویی ویژه ای با احمدسعیدی، تحلیلگر مسایل سیاسی افغانستان،به این مساله پرداخته ایم:
س: با فرستادن نامهی آقای کرزی که در آن از رهبران سیاسی و مذهبی پاکستان خواسته است با افراطیت مبارزه کند، چقدر موافق هستید و بنظرتان رهبران پاکستانی چقدر روی نامهی آقای کرزی حساب میکنند؟
احمد سعیدی: بدون شک حمله به جان ملاله یوسفزی را هر انسان با وجدان محکوم می کند، اما نه به آن سطحی که آقای حامد کرزی و فاورق وردک عمل کردند. روزانه صدها جوان، پیر، محصل و دانش آموز در سراسر کشور توسط خونپارهها و انتحاریهای فرستاده شده از پاکستان به خاک و خون میافتند؛ اما آقای کرزی و اطرافیانش خم به ابرو نمیآورند. به یاد دارم که چندسال قبل در باغ حضور، انتحاری چندتن از اعضای شورای ملی را به شهادت رساند و صدها دانش آموز دختر نیز در این حمله شهید شدند، پدران اطفال شهید شده گوشتها و لباسهای فرزندانشان را از شاخههای درخت جمع می کردند....اما وزیر معارف و آقای کرزی خم به ابرو نیاوردند.
نامهی که آقای کرزی به رهبران سیاسی و مذهبی پاکستان فرستاده، توهین به ملت و خون شهدای راه آزادی و استقلال افغانستان است و کرزی با فرستادن این نامه خون جوانان و هموطنانی ما را که قربانی افراطیت و انتحاریهای فرستاده شده از پاکستان شدهاند لگدمال کرده است.
س: به نظرتان عملکرد رییس جمهور کرزی و فاروق وردک وزیر معارف در برابر پاکستان از چه ناشی می شود و چرا رییس جمهور کرزی همواره به حمایت از پاکستان متهم میشود؟
احمد سعیدی: وزیر معارف و آقای کرزی با این عملکردشان نشان دادند که مردم پاکستان نسبت به ملت خودشان ارزش بیشتر دارد و کرزی با فرستادن نامه و فاروق وردک با مراسم دعاخوانی خواستند دوستی و نوع وابستگیشان را به پاکستان نشان دهند.
س: عمران خان رهبر حزب انصاف پاکستان و یکی از کریکت بازان مشهور آن کشور، عملیات علیه نیروهای خارجی در افغانستان را جهاد خوانده است؛ در همین حال آقای کرزی به وی نامه فرستاده و از وی خواسته تا با افراطیت مبارزه کند؛ این فتوای آقای عمران خان ناشی از ناآگاهی وی است یا واقعاً دیدگاهش در برابر افغانستان همین است؟
احمد سعیدی: شما میدانید که عمران خان یک کریکت باز است و مکتب را تا صنف نه خوانده است؛ مادرکلانش یهودی است و خانمش انگلیس. خودش از احکام دینی هیچ چیز نمیداند و چندسال قبل عضویت آی اس ای را گرفت که یکی از اعضای ارشد سازمان استخباراتی پاکستان است؛ هرچیزی را که آی اس آی امر کند وی میگوید و هیچ اختیاری خودش ندارد.
نه تنها عمران خان در برابر افغانستان فتوای جنایتکارانه را صادر کرده است بلکه مولانا فضل الرحمن و قاضی حسین احمد نیز بارها این فتوای جنایت را صادر کردهاند. کرزی به آنان نیز نامه فرستاده و به ملت و شهدای این سرزمین توهین نموده است.
س: آقای کرزی طی هفتههای اخیر، خواهان امضای پیمان استراتیژیک با پاکستان شد و در عین حال در سازمان ملل از پاکستان گلایه کرد به خاطر راکت پرانی هایش؛ همچنان تنشهای سیاسی موجود بین این حکومت و فرستادن نامهی کنونی کرزی به رهبران سیاسی پاکستان؛ این همه سیاستهای رنگارنگ بیانگر چه نوع موضع گیری رییس جمهور افغانستان در برابر پاکستان را نشان میدهد؟
احمد سعیدی: آقای کرزی در سازمان ملل فقط یک مقاله خوانده است و این مقاله را هیچ کسی جدی نگرفته است؛ وی تاهنوز به طور رسمی از پاکستان در سازمان ملل شکایت نکرده که مشکل افغانستان را سازمان ملل جدی بگیرد.
همچنان هدف از پیمان استراتیژیک با پاکستان این است که آقای کرزی می خواهد پاکستان بدون مشورهی مردم افغانستان خط دیورند را به رسمیت بشناسد. یکی از مادههای که در پیمانهای استراتیژیک روی آن تاکید میشود؛ حفظ استقلال، تمامیت ارضی و عدم مداخله در امور داخلی هر دو کشور میباشد؛ کرزی به خاطر امضای این پیمان فقط به خط دیورند چشم دوخته است.
س: جناب سعیدی! در همین حال چند روز قبل مصاحبهی که با آقای محمد صادق سفیر پاکستان در افغانستان داشتیم، وی در مورد این پیمان گفت که پاکستان هیچ نیازی به امضای پیمان استراتیژیک ندارد و این آقای کرزی است که در بیانیههایش ادعای امضای پیمان استراتیژیک را دارد. وقتی یک دیپلمات ارشد پاکستان این نظر را داشته باشد؛ چرا آقای کرزی با خودش این ادعا را دارد؟
احمد سعیدی: همه میدانیم که آقای کرزی از خود اختیار ندارد و همچنان میدانید که انگلیسها پدرکلان پاکستان است و پاکستان همواره میراث خور انگلیس بوده است. معضلهی خط دیورند نیز یکی زخمهای خونینی است که انگلیسیها پس از خروج شان به جا ماندند و حالا میخواهند اهداف شان را توسط آقای کرزی عملی کنند.
اینکه پاکستان به امضای پیمان استراتژیک نیاز دارد یا ندارد، مربوط خودشان می شود؛ اما من باور دارم که آقای کرزی از سیاست هیچ چیزی نمیداند.
س: جناب سعیدی! راهکار و پیشنهاد شما برای حکومت افغانستان چیست که حکومت در چنین مقطع زمانی در برابر پاکستان چه موضع گیری داشته باشد تا از دامهای که در آن افتاده نجات یابد؟
احمد سعیدی: من فکر میکنم که راهکار حکومت افغانستان و شورای صلح که میخواهند با التماس با پاکستان به تفاهم برسند، نه منطقی است و نه هدفمندانه، این ها فقط می خواهند روز گذرانی کنند.
افغانستان باید با اسناد، تصویر، فلم و صدا جنایتهای پاکستان را ثبت نموده و با شکایت نامهی رسمی به شورای امنیت سازمان ملل بفرستد و از کشورهای که تاهنوز با آنها پیمان استراتیژیک امضا کرده است کمک بخواهد و پاکستان را از هر راه ممکن تحت فشار قرار دهد تا از جنایت علیه افغانستان دست بکشد. به نظر من هرکسی که میخواهد از راه پابوسی و التماس با پاکستان به تفاهم برسد به منافع ملی افغانستان خیانت میکند.
0 Comments