پشت ملای انگلیسی به نماز ایستادن کم بود که به فتوای ملای امریکایی به جهاد هم بر خاستیم !

گفته اند که کور یکبار عصایش را گم میکند ولی از بخت بد کور افغانستان هر روز عصایش را گم میکند ورنه تجربه ملا امام انگلیسی مسجد پلخشتی کابل که مردم سالها به پشت او اقامه نماز کردند برای ما باید کافی می بود و دیگر فریب ملای امریکایی را نخورده و به فتوای او در مقابل بت بامیان و تاکهای انگور شمالی جهاد نمیکردیم .
در امریکایی بودن ملای کور هیچ زمان کس شک و شبهه نداشته و همه میدانند که او از پدر امریکایی و مادر پاکستانی بدنيا آمده ، گرچه که درمورد پدر بودن پدر امريکايی او حرف های هم گفته ميشود چون مادر پاکستانی او خيلی صفت پاک دامنی نداشته و بعض شب ها را با کاکای انگليسی او هم سپری ميکرده ولی سر خانه پوشيده است و حقيقت را فقط خدا ميداند.
اما درین چندین سالیکه بعلت سرپیچی از فرامین پدر و کاکا از طرف آنها عاق شده بود پس از مجبوری و جهت تامین معشیت ظاهراً به اسلام گرایش پیدا کرده و جهاد در مقابل کفار خصوصاً امریکا و انگلیس را شعارش قرار داده و برای ثبوت مدعایش به تخریب بت بامیان ، کندن تاکهای انگور شمالی و ذبح اسلامی و سنگسار مردمان بی گناه پرداخته است.
اما طبق مثل معروف که آب اگر صد پاره گردد باز با هم آشناست و یا گوشت از ناخن جدایی ندارد بالاخره پدر دیگر توان دیدن حالت فلاکتبار پسر را در دشتهای سوزان کویته بلوچستان ناپاکستان نداشته و با مصرف نیم ملیون دالر امریکایی تدارک مسافرت او را در قطر دیده و در آنجا به تهیه اقامتگاه مناسب برای او و یارانش پرداخت.
نیم ملیون دالر امریکایی مصارف سفر و تهیه مسکن ملا عمر و حواریونش در قطر در نگاه اول اغراق آمیز بنظر میرسد ولی اگر در نظر بگیریم که ده فامیل طالب که هر کدام حد اقل دارای ده تا پانزده طالبچه و سه راس شتر و شش راس گاو و دها بز و گوسپند و غژدی و نمد و گلم و کوزه و کاسه اند این مبلغ خیلی هم مبالغه آمیز نخواهد بود.
برای انتقال آنها امریکا طیاره باربری انتونوف روسی را کرایه گرفته و در میدان هوایی دوحه تیم صحی دوکتوران امریکا مجهز با مدرن ترین وسایل طبی و بهداشتی به معاینه صحی جل و جفن و ریش و پشم آنها پرداخته و با صد ها نوع حشره از قبیل شپش و کیک و کنه و مور و ملخ آشنایی پیداکرده و بالاخره بعد از شستشوی آنها با آب داغ و صابون و شامپوی امریکایی و ضدعفونی کردن شان آنها را به تیم آرایشگر و خیاطان حرفه ای امریکایی سپردند تا از ایشان طالبان به سلیقه و ستایل غرب و معیار های لندن و پاریس درست کنند.
فقط اجازه داشتند که ریش و پشم شان را منحیث یادگار دوران توحش و مغاره نشینی حفظ کنند که برای پاک کاری آنها از چرک و کثافت و انواع و اقسام حشرات و جناوران ساعت ها وقت و مقدار زیاد شامپو های مخصوص استعمال گردید تا که برس و شانه موی بالاخره موفق به عبور از بین جنگل آمازون ریش آنها گردید.
با تقـــــــــديم حــــــــــــرمت
حقــــ(شـــمس الحــق)ــــانی